مقالات

تاریخچه مختصری از کرایو تراپی

استفاده از سرما در درمان بیماریها به 2500 سال قبل و مصر باستان بر می گردد.پزشکان مصری متوجه شدند که در درمان صدمات و التهاب استفاده از سرما می تواند تا حدود زیادی آنرا کاهش دهد .
اما اولین استفاده ثبت شده به نام یک پزشک انگلیسی به نام جیمز آرنوت James Arnott ثبت شده است .وی بین سالهای 1845 و 1851 مزایای استفاده موضعی از سرما در درمان در موقعیت های مختلف را شرح داده است مثلا نورالژی و برخی از انواع سردرد .
وی دستگاهی ساخت که بااستفاده از یخ خرد شده و نمک می توانست به دمای منفی 18 درجه تا منفی 24 درجه برسد .وی از این وسیله برای درمان سرطان سینه ،دهانه رحم و پوست استفاده کرد و مشاهده کرد که اندازه تومورها کاهش پیدا می کند .گرچه دستگاه آرنوت حجیم بود و تنها برای درمان ضایعات سطحی قابل استفاده بود .اما مشاهدات و موفقیتهای او باعث شد تا راه جدیدی برای درمان گشوده شود و به همین خاطر جیمز آرنوت به عنوان پدر کرایوتراپی شناخته می شود.همچنین استفاده از سرما جهت کاهش درد هم یکی دیگر از مشاهدات او بود که پیشنهاد کرد قبل از اعمال جراحی استفاده شود.
در سال 1877 آقای کایلتت Cailletet در آکادمی علوم فرانسه توانست نشان دهد که چگونه می توان اکسیژن و دی اکسید کربن را تحت فشار خیلی زیاد مایع کرد .همچنین از سوییس آقای پیکتت Pictet ،روش آبشاری را برای افزایش فشار به روش مکانیکی به کار برد .آما این آقای فون لیند Von Linde بود که اولین بار توانست در سال 1895 به شکل تجاری هوای مایع شده رو به بازار عرضه کند .
آقای کمپل وایت Campbell White در سال 1899 برای اولین بار موفق شد تا از هوای مایع شده در درمان بیماریها استفاده کند .او از روش برای درمان لوپوس اریتماتوز lupus erythematosus ،هرپس زوستر ،سرطان خون ،انواع نوی , naevi ، زگیل،زخم پای واریس varicose leg ulcers ،کاربنک carbuncles، اپیتلیوما epithelioma، استفاده کرد .او مشتاقانه گفت من معتقدم اپیتلیوما اگر زود با کرایو درمان شود کاملا خوب خواهد شد .
در 1907 اینبار آقای وایت هاس , Whitehouse از نیویورک هوای مایع را روی 15 نوع سرطان پوست آزمایش کرد وهمچنین برای اولین بار از اسپری کردن مسقیم گاز استفاده کرد اما به دلیل عدم وجود تکنولوژی مناسب در آن زمان به درمان با سواپ ادامه داد. وی کشف کرد که کرایوتراپی از استفاده مجدد از رادیو تراپی بهترپاسخ می دهد .آقایان بوون Bowen و تاول در همان سال از کرایو تراپی در درمان وسکولار لژن vascular lesions استفاده کردند . اکسیژن مایع شده اقبال کوتاهی بین سالهای 1920 و 1930 داشت ،با اکسیژن مایع به دمایی حدود منفی 189.2 می توان رسید .آقایان ایروینگ . Irving و تورنکلیف Turnacliff، آز ان برای درمان لیکن پلان و زگیل هم استفاده کردند ولی اکسیژن برای کار در محیط درمان خطرناک و قابل انفجار است و به همین خاطر خیلی زود کنار گذاشته شد.

دی اکسید کربن مایع (-78.5 C) توسط دکتر ویلیام پوسی از شیکاگو به جامعه پزشکی معرفی شد . یکی از دلایل او در دسترس بودن آن بدلیل وفور کارخانه های سودا سازی بود . و شاید به همین دلیل تا مدتها دی اکسید کربن اولین انتخاب پزشکان برای درمان کرایو تراپی بود و استفاده از هوای مایع به حاشیه رفت . روش کار به این صورت بود که دی اکسید کربن در محفظه های استیل نگهداری میشد . و زمانی که اجازه فرار به گاز داده می شد. افزایش حجم سریع باعث تبرید سریع شده و برفک به وجود می امد این برفک را میتوان به شکلهای متنوع مانند مداد درآورد تا به راحتی بتوان از آن در درمان استفاده کرد .
او از دی اکسید کربن مایع در درمان زگیل و لوپوس و اپیتلیوم استفاده کرد اما مشهور ترین مورد او درمان یک ضایعه نووس مودار در صورت یک دختر بچه بود . عکسهای قبل و بعد درمان ، یکی از موثرترین نشانه ها بود که حساسیت سلولهای ملانوسایت را به سرما نمایش می داد .او همچنین اشاره کرد که احتمال بروز اسکار پس از درمان در کرایوتراپی بسیار کم است .البته اون این مسئله را بیشتر به دلیل بازسازی سلولهای اپیدرمال می دانست تا به دلیل مقاومت کلاژن به سرما .
در 1948 کایل و ولش دوباره از اکسیژن مایع برای درمان ضایعات بیشتر مخاطی و غیر سرطانی نظیر زگیل ، همانژیوما و لوکو پلاکیا روی بیشتر از1000 بیمار استفاده کردند و نتایج مثبتی به دست آوردند.
پس ازجنگ جهانی دوم نیتروژن مایع (-196 C)به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت و در 1950 توسط دکتر آلینگتون Dr. Ray Allington ، معرفی گردید . او همچنان از سواپ آغشته به این کرایوژن استفاده می کرد و این روش بعدا به یک روش معمول در درمان بسیاری از ضایعات مانند کراتوسیس و سایر بیماریهای غیر نئوپلاستیک تبدیل گردید.
کرایو سرجری مدرن نتیجه همکاری مشترک بین یک پزشک و یک مهندس است .دکتر ایروینگ کوپر Irving Cooper و مهندس آرنولد لی Arnold Lee .آنها یک پروب ساختند که به یک مخزن تحت فشار نیتروژن یا هر گاز مایع شده دیگری متصل می شدو از سه لوله هم مرکز تشکیل شده بود ، لوله مرکزی گاز را به نوک پروب می رساند و لوله دوم برای تخلیه گاز استفاده می شد وفضای بین لوله دوم و سوم را خلا تشکیل می داد که به عنوان عایق استفاده می شود .به این ترتیب می توان نوک پروب را به میزان دلخواه سرد نمود.
بین سالهای 1961 و 1970 مواد کرایوژن دیگری معرفی شدند نظیر نیتروس اکساید ، دی اکسید کربن ، آرگون ، اتیل کلراید و فلوئورهای هیدرو کربن
داگلاس تور که یک درما تولوژیست بود از ابزاری که کوپر ساخته بود برای بیماریهای پوستی استفاده کرد . وبا تغییر شکل و اندازه پروب توانست کارهای جدیدی بکند و در 1965 این پروبها را به صورت مداربسته تبدیل کرد.او از این درمان حتی برای سرطانهای باسال و اسکواموس (سنگفرشی) استفاده کرد .
در 1967 آقای زاکاریان به همراه مایکل برایان اولین دستگاه کرایو تحت فشار دستی را ارائه کردند و در 1968 توانستند دستگاهی بانیتروژن مایع هم ارائه کنند.و از 1969 توانستند این محصول را به صورت تجاری به بازار معرفی کنند .
با پیشرفت تکنولوژی و معرفی کپسولهای یکبار مصرف ، به بازار کرایوپن ها به بازار آمدند .این محصولات از کپسولهای کوچک یک بار مصرف استفاده می کنند که عموما از گاز مایع شده نیتروس اکساید پر شده اند که با آنها می توان به دمای حدود منفی 89 رسید. مزیت این روش سهولت استفاده و راحتی کاربرد آن است و هر روز به کاربرد آن افزوده می گردد. و از آنجا که نیاز به فرآیند خطرناک پرکردن کنیستر توسط نیتروژن مایع و نیز کپسولهای بسیار بزرگ نیتروژن مایع ندارند برای استفاده در مطب بسیار کاربردی و کم هزینه هستند .
امروزه کرایوسرجری به یکی از مهمترین ابزارهای پزشکان در تخصصهای مختلف تبدیل شده و مزایای غیرقابل انکار آن در کنار عوارض جانبی پایین ، میزان موفقیت بالای درمان و سهولت استفاده از آن برای بیمار و پزشک رغبت به استفاده از آن را هر روز افزایش می دهد .